İstanbul'da Tekerlekli Sandalye Kullanımı 

İstanbul'da yaşayan bir engellinin ağzından;

İstanbul da engelli olmak çok zor, bu denli büyük bir şehirde yaşamanın sorunları oldukça fazladır. Özellikle Avrupa yakasının konumu gereği tüm imkanlar, aktiviteler o bölgededir. Birçok özellik ile donatılmış bölge de şehir planlamasının sağlıklı bireylere göre tasarlandığını düşünür. Buna rağmen böyle olmadığını ve sağlıklı bireylerin bile bu düzende sıkışık yaşadıklarını ve zorlandıklarını görebiliyorsunuz. Ben ise ilk İstanbul'a geldiğimde adaları gezmek istemiştim, adalar vapuruna gittiğimde önce sinirden beni bir gülme aldı neden mi? çünkü vapura binebilmek için zıplamam gerekiyordu, normal bir birey bile zıplayamıyorken ben nasıl bineceğim diye düşünmeye başlamıştım. Oradaki görevliler ve halkın yardımıyla beni tekerlekli sandalyem ile kucaklayıp vapura bindirdiler. Bu bir çözüm muydu ki? Vapurdayken hayatımda ilk defa başlarından yardım tanımadığım insanlardan yardım istemek zorunda kalmıştım. Bana bu bile yaptırdın İstanbul dedirtti. Bu kalabalık şehirdeki insanların bakışı bunun burada ne işi var gibi hor görmeleri benim sinirlerimi bozmuştu. Asıl sinirlerimi ondan daha çok bozan mevzu ise gemiye bindiğimde ne bir asansör ne de bir engelli rampası bulunmamasıydı, zaten gemiye el üstünde binmiştim ama belki geminin içerisinde asansör vardır diye de içimden geçirmiştim. Ama nafile onu düşünmeyen bunu mu düşünecekti. Geminin orta yerinde ben ve benim çaresizliğim baş başa kalmıştık. Her iki tarafta boş olduğu için rüzgârın etkisi ile cereyanda kalmıştım, kulaklarım uğuldamaya, başım ağrımaya başlamıştı. Artık adalara bile gitmek istemiyordum iki saat süren çileli bir yolculuktan sonra nihayet Büyük Ada ya varmıştım. Gemiden inerken halk tıkış tıkın gemiyi terk etmelerim ile en son benim kalmamla, adadaki iskele yetkilileri yanıma gelerek ilk önce özür dilediler. Beklettikleri için hatta aramızda kısa bir konuşma bile oldu o an çok duygulanmıştım.

-Yetkili: Kusura bakmayın efendim sizi beklettik, Kaptan bize gemide engelli bir birey olduğunu ve sizi gemide misafir edemediğini bildirdi.

-ben: Açıkçası şu anda aşağı inmek istemiyorum hatta geriye dönmek istiyorum, bu yolu birde dönüşü var

-Yetkili: Bizim misafirimizsiniz efendim lütfen adayı size tanıtmamıza izin verin

Dedi ve özel bir engelli rampası getirdiler, beni gemiden tahliye etmek için ve akabinde beni elektrikli bir faytona bindirdiler. Tekerlekli sandalyemi de arka kısma koydular. Bana özel olarak bir rehber tahsis ettiler ve bütün adayı gezdik. Gezip görülebilecek ve nerede ne yenir nerede denize girilir yanı sıra tarihi mekanları gezdirdiler aralıksız ve abartısız olarak 1 gün boyunca benimle ilgilendiler. Açıkçası bu ilgiden oldukça memnun kalmıştım bir an için nefsime yenik düştüm kendimi çok önemli bir birey olarak hissettim. Gün sonu adadan ayrılırken adanın zabıta müdürü yanıma gelerek çok kısa bir anket çalışması olduğunu söyledi. Ve o an anketteki yazanları okuduktan sonra bugünün bana ait olmadığını adalar belediyesinin bütün engelli bireylere aynı hizmeti verdiğini öğrendim. Bu dahada hoşuma gitti. Gemiye binerken zabıta müdürü ilk önce herkes binsin en son sizi bindireceğiz demişti kalabalıkta bir sorun olmasın diye. En son ben binmeler adalardan mutlu bir şekilde ayrıldım. İstanbul’a geri döndüğümde ise sanki uzaydan kara deliğe düşmüş gibi oldum. İnsanlar saygısız, yollar bozuk ve dengesiz. Öyle dengesiz tasarlanmış ki şehir kaldırım olduğu yerin tan ortasında direk var, çok dik rampalar var öyle dik ki araba çıksa patinaj yapar. Biz engelliler için yapılan kaldırımın üzerine esnaf masa sandalye atanlar mı kaldırımdan inmek koca basamaklar mı dersiniz daha neler. Mühendis yapmış ama ne yapmış. Yapmış olmak için yapmış kimsenin bizi düşündüğünü yok o koca şehirde. Otobüs bekliyorum gelen şoför rampa indirmiyor. Metrobüsler perona sıfır yanaşmadığı gibi rampada açmıyorlar. Yeni gelişen metro ve tramvay hatlarına bulunan imkanlar ise biraz daha fazla.

Genel olarak İstanbul da yaşamak çok zor. Hatta cümleyi şöyle düzeltirsem daha iyi olacak; İstanbul 'da engelli bir birey olarak yaşamak zordandı ötesi.

Sağlıcakla kalın ilerleyen zamanlarda yaşadığım diğer zorlukları da anlatacağım.

By foozooly

Anekdot;

İstanbul’da yaşamanın kendi içinde birçok zorluğu var, engelli bir birey olarak hayatını sürdürmenin de öyle. İstanbul’da engelli olmak ve buna uygun yaşamak ise düşünülenden daha zor olabilir.

Türkiye’de, ticaretin, sanatın ve eğlencenin gözbebeği olan, farklı kültürlerden milyonların bir arada yaşadığı şehirdir İstanbul. Farklı büyüklükte ilçelerinde, farklı belediyecilik uygulamalarına ev sahipliği yapar. Kozmopolit yapısı nedeniyle her semtinde aynı düzgün mimariyi ya da yol yapılarını göremeyebilirsiniz. Bazı sokakların darlığı, yaşayanların, park yeri bulma hatta yürüme şanslarını bile neredeyse imkansız hale getirebilir. Bazı ilçeler, eşsiz boğaz manzaraları ile keyif verirken, eğimli sokakları ve dik yokuşları ile yorucu olabilir. Bu birbirinden farklı zorlukları barındıran semtler, İstanbul’da engelli olmak ve bu şekilde yaşamak zorunda olan insanlar için çoğu zaman yaşanılamayacak ya da ziyaret edilemeyecek semtler arasına girebilir. Keza hikayesini anlatan arkadaşımızın anlattıkları gibi. İstanbul’un bu eşsiz tarihi manzaraları, vapurla adaya geçme gibi birçok faaliyet yapmak senin de hakkın değil mi?

Engelli bireyler, toplum içinde diğer insanlarla eşit hak ve özgürlüklere sahip olarak yaşama hakkına sahiptir. Ancak gözden kaçırılan bazı noktalar, bir engelli için İstanbul’da engelli yaşamı ile haline getirebilir keza arkadaşımızı getirmiş. Sokak aralarında otopark ya da binalara ait kapalı otopark uygulamalarının, birçok ilçede yer sıkıntısı gibi nedenlerle olmaması, tekerlekli sandalye kullanıcısı engelli bir bireyin evinden çıkıp en basit market ihtiyacını karşılamasına bile engel olabilir. Ayrıca dar alanlarda, yürüme yolları ve hatta kaldırımlar üzerine park edilen otomobiller, tekerlekli sandalye kullanıcıları için tehlike yaratabilir. İstanbul’da engelli olmak, sadece bir dar sokakta bile kişiye çaresizlik hissettirebilir.

İstanbul; toplu taşıma ağı ile birçok noktaya kolaylıkla ulaşılmasını sağlayan bir alt yapıya sahiptir. Ancak toplu taşıma kullanan kalabalıklar arasında, İstanbul’da engelli olmak zor ve yorucudur. Engelli kullanıcılar için ayrılmış özel asansör sistemleri ya da umumi tuvaletler varken, bu özel yapıların engelli olmayan kişiler tarafından kullanılması, ya da arıza durumlarında alternatiflerinin olmaması, engelli vatandaşlar için ayrı bir engeldir. Buna çözüm olarak Tekerlekli Sandalyeci ailemiz birçok merdiven inme-çıkarma işlemi yapan, ya da portatif modelli rampalar sunmaktadır. İstanbul’da aktif olarak çalışan biri iseniz mutlaka bu tür ürünler sizlerin hayatını kolaylaştıracaktır. Amacımız İstanbul’a olan bakış açınızı olumlu yönde etkilemektedir. Bunca sorunlardan oluşan deniz yolu ulaşımlarında kendilerine ayırılmış özel bölümlerin depolama alanı gibi görülüp çanta ve valizlerle doldurulması, engelli bireyin yaşam kalitesini düşüren diğer bir basit örneklerden çözümler aramanız için sizlerin her zaman arkasındayız. Aslında burada tamamen insanın algısı ve bakış açısı ile insanların görmediği bu bireyleri hatırlatmak ve her insanın bir engelli adayı olabilmesini düşündürmek ya da hissettirmeyi sağlamak gerekir.

Sonuç olarak; insanlar üzerinde olumlu hisler yaratan, eşsiz manzaralara sahip bu güzel şehir; İstanbul’da engelli olmak denildiğinde aynı güzel manzarayı ne yazık ki sunamayabilir. Ama tüm bu zorluklara rağmen yaşamaya devam ettiğini çok mücadele verdiğini biliyorum. Bu yüzden tek isteğimiz sırf İstanbul değil Türkiye’min dört bir köşesinin engelli şehir ödüllerini almasını temin eder ve her bir insanın ahlaki görevi olan engelli asansörünü kullanmama metroda engelli kişilere ayrılan yere oturmama gibi bilinçlerin oluşması için büyük sorunları herkese aktarmayı amaçladık.